Сэтгэл үймрээд хаачихаа мэдэхгүй хачин болчихлоо. Ингээд бодохоор л мөнх бусын өмнө хүмүүс бие биенээ хайрлахгүй байж яаж болох билээ дээ... Блогчдын дундын чаатад 35 гэдэг нэр орж ирсэн тэр цагаас л энэ хүнийг эчнээ мэдэх болж, Гамп, Галавсай эд нарын бичсэн үгнүүдийг нь түүж уншихаад л “Хөгжилтэй товарищууд шүү нээрээ” гэж өөрийн эрхгүй жуумалзаад л гардаг сан. Одоо Тэр байхгүй болчихсон. Өрдсөн инээдэмд нь дулаацаж халууцаж яваагүй мэт, өчигдөр байгаагүй мэт, элэг хөшөөгүй мэт, эчнээ андлаагүй мэт... хоосон өдрийн нэгэнд ийн дурсав. Гашуун мэдээ зүрх цочоон ирсэн энэ өдөр гадаа бороо орж байна... Хоолой дээр харамсал тороод, дахиад л хаачихаа мэдэхээ больчихлоо...
3 comments:
Бурхан минь. Миний бодож байгаа зүйл л биш байгаасай.
Setgegdel bichihed ch hecuu yum bolj dee
gu shin tao gedeg baij bilee uuruu bas goy blogtoi baisaan
Post a Comment