Зуныг оршуулаад булшин дээр нь “Мартахгүй” гэж бичсэнээ баллаж “Баяртай” болгоод, орхих гэсэн чинь сэтгэл түвдэхгүй оршуулгын газрыг нь шатаачихлаа. Намар руу явах гэсэн чинь надаас залхсан нь санагдаад хаачихаа мэдэхгүй мангартаад л зогсож байна. Тус болоод зам заагаад өгөх амьтан хүнгүй эль хуль газар юм. Амьд амьтан байна уу хөөе /хашгирав/
12 comments:
Хүн байна уу.............хүүүүүүүүүүхаааааааа..
Зоригт-д: Цуурай юу даа
tsag hugatsaand tomdoj, oortoo jijigdeed alhana uu?
Тагтаа-д: Баримжаа алдагдсаан. Алинд нь ч томдож алинд нь ч жижигдээд байгаан бөө мэд хэ хэ хэ
oDOO GANTS NACHNII TUHAI SHULEG BICH! /HARAMSALTAI NI CNIN UNENEESEE!/
Сэгсгэр минь блог чинь гоё юмаа.Бичлэг бүхний чинь зураг түүндээ ихэд зохицсон, яруу найраг, уран зураг, за тэгээд сэтгэлд үүсэх хөгжим. Бичлэгийн чинь дотоод хашгираан, онцгой өвөрмөц сэтгэлгээ, аль аль нь таалагдав.
dannyamaa-д: Өө эрхэм Нямаа ах минь ээ, Ямар айхтар магтаав дээ. Хаалганы цаанаас буцдаг та гэрт минь ороод ирсэн нь мааш сайхан санагдлаа. Орж гарч байгаарай та
aimar aimar ...
хурай хурай
Айсан хүүхдийг ингэж хэлдгийг мэднэ биз дээ Кафка? ккк
bas tani shig toorson negen l bna
түр зуурт л юм даа. тэгээд цааш явахаар хүн замыг чинь зааж өгнө. тэр хүн бол чиний дотоод "хүн"...дажгүй бичжээ.
Post a Comment