Миний хувьд хамгийн
гашуун санагддаг, юу ч мэдэхгүйгээ мэдрэх зовиурт мэдрэмжтэйгээ ахиад л учирч,
баяртайяа гуниглаж сууна. Энэ мэдрэмж төрөх бүхэнд би өөрийн эрхгүй ямар нэг
зүйлийг барьж авч нухацтайгаар оролдож эхэлдэг юм. Надад хийх зүйл энд мөн ч их
байна. Даанч тэдгээрийгээ тодорхой зорилго, дэс дараалалтайгаар хийхгүй
байгаагаас сэтгэл дотор юу ч хийж бүтээгээгүйн төлөөс болох хоосон хөндүүр
шаналал салхинд хийсэх хамхууль мэт бөмбөрсөөр л байна.
6 comments:
Гуниглуун хэрнээ харамсалтай мэдрэмж шүү наадах чинь. Өөрийгөө хичнээн голж байвч бусдыг харахад илүү байгаагаа мэдрээд ч байх шиг, өөрийгөө дахин цэгнэхэд хийж чаддаг юм байхгүй байгаагаа бүр илүү ойлгоод ч байх шиг. Ийм эргэлзээ Эйнштейнд хүртэл байсан гэж найдъя даа.
Хэхэ марзан юм
yaagaad ch yum chinii helsen
uusniihaa daraa,,,,,
geed sanaand orood blogoor chini shagaital bla bla bla bolood yavchdag bn shd,
minii huvid bi zarimdaa amid baigaagaa eroosoo mederdgui,
Юм их мэддэг болоод ирэхээрээ юу ч мэддэггүй юм шиг санагддаг гэсэн :) Мэддэггүй хүн бас их мэдэмхий байдаг гэл үү дээ.
Hairt bagsh: Sain bna uu minii hairtai bagsh aa /hooloi zangirch bna uu daa/...
Ta shaviigaa harsaar l handsaar l bgaamuu daa. Hairtai /shivnev/
Tandaa HAIRTAI shuu minii bagshaa
Post a Comment