![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW6uMUYuDsc1WY1fK01imsbagvxgCTE-yHmniCQ5Ct70Fimr5p3HuzmQRvr3QTb6ZrHID85H3jCz74trAe7nfPCzE-03s4ixYcE5fLQi5EZYHWe37RwsEoH32aH8GDFREfYxupmcvz/s320/sept19flower1%5B1%5D.gif)
Зүрхээ дугтуйнд хийчихээд хаяглах эзэнгүй болчихоод байгаа юм шиг хачин мэдрэмж төрөөд... Сэтгэл минь базалж энд тэндээс гэнэтхэн часхийтэл хатгах нь яг өвчин зовиуртай төсөөтэй. Гоё ч юм шиг. Сүүлийн үед өвчин ороогоод байгаа болохоор ч тэр үү нэг л эмзэг, тунирхуу хүн. Дуу шуу муутайхан, тэгэхдээ уургүй, нүд маань нэг газраа тогтохгүй, хаа нэгтэйгээс ямар нэгэн юм хайгаад байгаа нь сонин. Хайснаа ойрмог олохгүйгээ мэдрээд байгаа нь бүүр ч хачин хэ хэ. Ер нь яг зөнчид шиг ойж буугаад, мэдрэмж хүртэл сарниад жигтэйхэн сонин байгаа юм. Ертөнцийн явдалд эмзэглээд ч байх шиг. Бий үгүйн дунд бие минь бийгээ мартчихаад л сууж байна даа. Орон гаран юм бичиж байгаагаа бас мэдээд байгаа юмаа /хи хи/