Намрын хавар...

Шаргал талбайд ногоон ургамал ургахад
Шандуурсан сэтгэл Н үсгийг Х-гээр, М үсгийг В-гээр солиод
Үсэгнүүдийн дунд миний улирал цэцэглэж
Үзэгдэх орчин хязгаарлагдмалд ургамал минь гэрэлтсээр...

Үхтэлээ амьд явахаар шийдсэн

Миний нүд байнгын асуудалтай, өвдөж зовоодог болохоор би сохрохоос их айдаг. Хэрэв сохрох л юм бол шууд амиа хорлоно гэж боддог байлаа. Харах бол миний хамгийн сайхан мэдрэмж юм байна л даа. Харж чадахаа болих л юм бол амьдрал утгагүй гэж бодож байсан юм. Харин одоо бол дөрвөн мөчгүй, хараа, сонсголгүй байсан ч /түй түй, мод тогшив/ миний ухаан санаа эрүүл саруул байгаа бүх цагт би амьд явмаар, үхтэлээ амьд явмаар байна. Яагаад гэвэл би “Үхэл бол төгсгөл биш” гэдгийг мэддэг болсон. Амьд байна гэдэг миний хувьд гайхамшигтай боломж. Хүссэн бүхнээ хийж чадахаас гадна, хүрч хүрэлцэж бүгдийг бодитоор оршин байгааг мэдэрч чадах учраас тэр. Саяхан би хагалгаанд орохдоо норкозны зүүд зүүдэлсэн юм. Өмнө нь бас нэг удаа тиймэрхүү /тэгэхдээ арай өөр/ зүүд зүүдэлж байсан л даа. Энэ зүүдийг хэн нэгэнд ярьж өгмөөр байвч юутай зүйрлэж, хэрхэн илэрхийлэхээ мэдэхгүй байна. Бидний мэддэг бүх зүйлээс өөр, тэгээд бас юу ч бодож ухамсарлах боломжгүй, биегүй, тэгэхдээ маш зовиуртай эцэс төгсгөлгүй нэг зүйлийн дотор яг нэг давтамжаар эргэлдээд байсан. Нэг их аймшигтай биш мөртөө маш их зовиуртай байсан. Яагаад гэвэл түүнийг хянах, бас ухамсарлах ямарч боломжгүй, энэ амьдралын бүх ой дурдатгалаа мартчихсан, биегүй, мэдрэмжгүй, яахаа мэдэхгүй маш хурдтай эргэлдээд байсан болохоор тэрэн шиг там байгаагүй. Цаг хугацааны мэдрэмж ч бүр арилан одсон байсан. Эргээд сэрэхэд, амьдрал дээр амьд байгаагаа мэдэхэд тийм гэхийн аргагүй цалгисан их баяр төрсөн. Амьдралдаа тэгж их баярлаж үзээгүй санагдана. Тэгээд хүн үхсэн ч оюун санаа үхдэггүй юм байна гэж бодоод аймаар их айсан. Амьдрал дээр амьд байх шиг сайхан зүйл, хязгааргүй боломж ерөөсөө байхгүйд итгэсэн.

Догдолсон би...

Намрын зэлүүд өдрүүдийг хамтдаа туулъя...

Эмнэлэгт...

Цонхны цаана,

миний сэтгэлийн гадаа

бороо орж байна...

Онон голыг Оросууд боомилох нь ээ

Эзэн Чингисийн ундалж өссөн, их "Нууц товчооны" судас болсон Онон голд аюул нүүрлээд байна. ОХУ-аас хил даван ирж цутгадаг Ашинга хэмээх жижиг голд Оросууд уурхайн бохироо урсгаснаас Оросын хилээс Биндэр сумын нутаг хүртэл 100 орчим км газар Онон голын ус бохирдон ногооноороо эргэлдэж байгаа гэнэ. Монголд бохирдоогүй үлдээд байгаа цорын ганц гол, Төрийн соёрхолт яруу найрагч Нямбуугийн Нямдоржийн "Онон хатан ижий" ийнхүү сэвтлээ. Их Монголын түүхийг өнөө үед тээн ирсэн Онон голыг Амар мөрний ундарга хэмээн ярилцдаг билээ.