Харимаар...

Гэнэ гэнэхэн уйтгар хөглөрөөд

Гэртээ байгаа хэрнээ харимаар санагдаад... Д.Г

И скучно и грустно...

Заримдаа би харь гариг руу смс бичмээр санагддаг. Энэ дэлхийн хэнд ч хаягламааргүй санагдахаараа...

Хамгийн үнэтэй капитал...

Гэрлэн дохиотой уралдаж алхах гүйхийн хооронд ам мөлтөс зам гараад урт амьсгаа авч амжаагүй байтал ард машины сигнал тасхийх нь тэр. Дотор палхийхийн зуур цочмог эргэн харвал долоо, найм орчим насны жаахан амьтан лүнзгэр том жийпний гүүпер зуураад хөшчихөж. Нүд нь л бүлтэгнээд байх аж. Мөнөөх жийпний жолооч цонхоороо толгойгоо цухуйлгачихсан том дуугаар зандарч үзэгдэнэ. Айж балмагдсандаа яахаа мэдэхгүй зогсож байсан хүү сая л нэг амьсгаа авав бололтой миний зүг ухасхийн чавхадлаа. Хүүг тосож тайтгаруулах санаатай гараа сарвайн дөхсөн ч надаас гэлмэгтэн цааш дөлсөөр тойрч даялаад явчихлаа. Дотор сэтгэлд нэг их гуниг төрж, юуны төлөө хэнд гомдож байгаагаа ч мэдэхгүй сэтгэл тавгүйтчихэв. Бидний хамгийн үнэтэй капитал ийн үнэгүйдсэнийг гэнэт мэдрэхүйд цээжин цаана хөндүүр оргиж хаачихаа мэдэхгүй ганцаардалд хүлэгдэн сэтгэл тушигдчихлаа...

Уруулаа будаж нүдээ тодруулаад

Учралын дуу аялан бүрэнхүйг зориход

Араас ширтэх хэн нэгэн байхгүйд

Амрах шиг болоод санаа алдахад

Нэлэнхүй цагийн орог алчуур

Нэрнээс минь гулсан унахад

Ирсэн зүгийн мартсан оршихуй

Итгэж ядан өмнөөс тосоход...