Уруулын будагтай танилцсан түүх

Би уруулын будаг түрхэж үзэхийг маш их хүсдэг байлаа. Аав, агаа , эмээтэйгээ амьдардаг Сэгсгэрт уруулын будаг түрхэх хувь тохиолгүй долоон нас хүрчихсэн хэрэг. Тэгтэл холын хамаатны нэг ганган эгч манайд зочилдог юм байна. Цонхны тавцан дээгүүр будаг шунх, тос, харандаа гээд л хамаг сайхнаа өрж орхичихоод аймгийн төвөөр зугаалахаар явчихлаа шүү. Сэгсгэр нөгөө гоё чамин уруулын будгийг ширтээд л суугаад байдаг. Шийдвэр гаргаж чаддаггүй ээ. Эмээ намайг хүний юманд зөвшөөрөлгүй хүрэхийг хориглодог. Нэг ойртсоноо л холдоод байгаа. Тэсч ядаад эмээг гадуурх ажлаа амжуулах зуур нөгөө сайхан юмыг чинь ч бариад авлаа шүү . Тэгсэн будаг нь тээр дор харагдаад байдаг. Яаж дээш нь болгохыг эмэгтэй хүний совингоороо шууд л тааж байгаа юм чинь. Будаг ч гозойгооод гараад ирлээ. Сэгсгэр гялс манс уруулдаа түрхээд л хаясан. Толинд ч харж амжаагүй байхад эмээ ороод ирэх нь тэр.

" - Хөөе яаж байгаа золиг вэ. Эгчийнхээ будаг шудганд гар хүрээд үзээрэй чи ..." . Сэгсгэр буруу харж хошуугаа шудрангаа

" -За эмээ, би хүрээгүй... " .

-За сайн. Миний Сэгсгэр ч дуулгавартай охин доо. Алив эмээдээ тус болоод хэдэн зүү сүвлээд орхи. Эмээ дээлээ оёно оо.

Орой нь айлын эгч дуу аялсаар орж ирээд эмээтэй баахан хууч хөөрлөө. Сэгсгэр бүлх залгиастай. Ганган эгчийн гар нүд хочрыг л харуулдаад байгаа. Хэзээ цонхны тавцан руу очиж будгаа үзэх бол. Тэгээд л хөмсгөө зангидан " Хэн миний будгаар хошуугаа будсан, айн " гээд л над руу харах байх даа гээд л хүлээгээстэй. Тэгсэн эгч будгандаа ойртдог ч үгүй. Хоол ундаа идээд унтаж амрах юм боллоо. Сэгсгэр бүлхэндээ хахаастай. Маргааш нь айлын эгч нөгөө гоё будгаа ч авлаа даа. Тэгээд л будгаа эргүүлэн гаргаж ирээд юу ч болоогүй юм шиг уруулаа будчихаад л дуугаа аялаад, эргэж харан намайг сайхан эелдэг инээмсэглэлээр шагнаад л яваад өгч билээ. Будаг нь яг л миний өчигдрийн онгойлгоход ямар байсан тэр чигээрээ. Айлын эгч юу ч мэдээгүй. Сэгсгэрийн санаа нэг их амарч өөрийн эрхгүй хөл нь хөнгөрөөд

-" Эмээ, би юу хийх вэ? Муужгайндаа хоол өгчих үү. Тэгэх үү яах вэ эмээ " . Эмээ Сэгсгэрийгээ татаж үнсэнгээ

" Миний охин ч сайн охин доо. Тэг ээ миний хүү, муужгайдаа өнөөх шөлнөөсөө жаахныг хийгээд өг... " .

-" Эмээ, та уруулын будаг яагаад түрхдэггүй юм бэ " . Эмээ сөрвөсхийтэл нэг том харснаа

-Юу гэж байгаа Зомо вэ. Би уруулын будгаар яадаг юм ...

-" Эмээ, би уруулын будагтай болох юм сан... " .

-" Миний хүүхнийг том болохоор аав нь аваад өгнө өө. Одоо болохгүй. Жаахан хүүхэд уруул буддаггүй юм

" -Жаахан хүүхэд уруулаа будвал яах уу эмээ?

-Хош яасан их үгтэй зомо вэ? Одоо олон юм шалгаахаа болиод наад муу амьтнаа нэг наранд гаргаадах. Муур ч ёстой муухай залхуу золиг юмаа. Алив гараад өгч үз та хоёр...

Ингээд л уруулын будаг гэдэг юмаар өвчилж өгсөн дөө. Айл гэрцэхдээ хүртэл ээж нь болж уруулаа будаад л. Уруулын будагтай танилцсан түүх гэвэл ийм л байна даа. Хэхэ