Автобус хүлээх зуур

Манай ангийнхан

Хичээл тараад сургуулийн автобус хүлээх зуураа авахуулсан зураг. Манай сургуулийн шинэ кампус хотоос 50 км-т байдаг болохоор бид өдөртөө 100 км "аялдаг". Заримдаа автобусаар, заримдаа унадаг дугуйгаар

Архи залгихгүй амьдарч чадахгүй нь үү Сэгсгээр...

Архидаж айхтар заваараад байгаа юм алга л даа. Тэгэхдээ сүүлийн үед шоуны өдрүүд олшроод, дараа нь шогшроод, шартсан үедээ шантраад “Архи залгихгүй амьдарч чадахгүй нь үү Сэгсгээр” гэж хонгио толгой, ходоод гэдэстэйгээ хэрүүл хийгээд явж л байна. За тэр архидалт ч яахав байдаг л барааны саван, харааны шил, горооны зам. Хамгийн гол нь уусан шалтгаан нь агуу л даа. Урвайгаад, унжигнаад эхлэхээр нь усан нүдлэхгүй гэж гадуур зугаалан галт ус халбагдлаа ч гэх шиг. Хавар аа гэж...

Би юу барьж байснаа мартчихлаа, туслаач...

       Хүүхэд эрсдэлтэй тоглоом шүүрээд авангуут “Тэрийг хараа, ямар гоё юм бэ” гэж сатааруулаад гар дахийг нь сэмхэн булаагаад авчихдагтай төстэй юм. Агаа нар хөөрхий нялхасаараа тоглон “Нэг хүүхэн алтаар бөөлжиж байна, хар даа” гэх зуураа юу амжуулсан бол доо. Жирийн иргэн миний гарт юу байсныг мартчихлаа, санаж байгаа хүн амьтан байна уу?

Алтаар баадгийн дэргэд бол юу ч биш л дээ

Амьд явсан хүн алтан бурханаар баадаг хүүхэн үзэх юм байна л даа. Нэг их сонинсоод байх эд ч биш л дээ, монголчуудын хувьд.  Дэлгүүрийн лангуун дээр давснаас өөр юмгүй ард нийтээрээ гунихалсан хэцүү жилүүдэд төрийн тэргүүн нь хувийн үзмэрчээ улсын мөнгөөр алтны хайгуулд нисдэг тэргээр мордуулахаас эхлээд юу эсийг үзсэн билээ дээ бид. Яг тэр үед харь гаригийн хөлгөөр Улаанбаатар дээгүүр нисэж явсан Өвөрхангайн арван жилийн сурагч Мөнгөнцэцэгтэй мөргөлдөж сүйрчихэлгүй амьд буцаж ирсэнд нь Ерөнхийлөгчийн үзмэрчдээ учиргүй баярлаж билээ. Харин мань үзмэрч дараа нь нэрт яруу найрагч О.Дашбалбар гуайн хамт Ромбу гэх гаригтай холбоо тогтоож Монголын үндэсний телевизээр ард түмэндээ бэлэг барьсан. Үзмэрчийг дээд ертөнцтэй холбоо тогтоож байх торгон мөчид Сэлэнгийн Төмөрбаатар гэдэг нөхөр доод ертөнцөөс нэгэн алтан цөгц олсноо алдаж барьцаанд нь Монгол улс газрын хөрснөөс арчигдах шахаж билээ. Хөөрхий муу эмээ минь “Тэр алтан цөгцийг авсан хүн нь гаргаж өгөөд Монгол улсаа авраасай” хэмээн залбирч суусныг мартдаггүй юм. Тэгтэл алтаар баадгийн дэргэд бол юу ч биш байх л даа, Өнөрмаа гэдэг бүсгүй өөрөөсөө гал гарган жижигхэн Монгол улсаа түймэрдчих шахаж билээ. Өнөрмаагийн биоэнергийг хэмжих гэсэн чинь мэргэжлийн аппаратных нь зүү шкалдаад хугарчихаа шахсан хэмээн Шинжлэх ухааны академийн ерөнхийлөгч нь зурагтаар нүдээ эргэлдүүлэн учирлаж байсан юм даг. Хөөрхий дөө тэр чинь бараг 20-оод жилийн өмнөх явдал. 2013 онд алтаар баадгийн дэргэд бол юу ч биш байх л даа...   

Алив наашаа суу, ангийнхныхаа хочийг шивнэе

Арван жилийн ангийнхныхаа тухай бичиж байгаа дурсамжийн номын "Хоргүй нөхөрлөлийн тэмдэг хоч хэмээх алдар" бүлгээс товчлон хүргэж байна. 20 жил өнгөрч "нууцын зэрэглэл"-ээс гарсан гэж үзэж байгаа тул ангийнхны хочийг задруулсан хэрэгт унаж аавын хаалга татахгүй болов уу хэмээн найдна.